Kökeni fransızca’dan  gelmektedir… Sözlüğümüze göre: Yeniden gözden geçirmek ve düzeltmek anlamındadır. Alana ve konuya bağlı olarak değişiklik gösterebilmektedir.  Kelime  taşıdığı anlamıyla  değerlendirilmelidir.   

Kavramları da  bıçağa benzetmek mümkündür. Yararlı bir gereçte olabilir,zaralı bir alet de… Yerme  ve  sapmayı da  getirir. İtham etmeyi de  içersinde barındırır.     

Eğer mevcut olan sistemde reformları hedefleyen yönelim, yeni bir toplum düzenine dair kökten değişim hedefinin önüne geçerse, bu amaç tümden gözden kaçırılarak, sınıflar arasında  uzlaşmayı esas alır , sınıf mücadelesinin de önüne geçer.

Bu da revizyonizmin ideolojik anlam da değerlendirilmesini getirir. Tarihsel olgulardaki değişikliklere atıfta bulunması da  akla uygunluk görünümü vermektedir.  Ortaya çıkan yeni tarihsel durumlara uyumu da getirir.

Kökten değişim stratejilerinden vazgeçmedir. Politik eylem kategorilerinin tasfiyesine uzanır.  (Emeğin mücadelesi, emekçi sınıfının tarihsel misyonu vb). Kolaycılığı, değişenin peşinden sürüklenmeyi de getirir

Politik ekonomiye  antropolojik yorumun da yapılmasıdır.  Objektifliğin yerini subjektifliğe bırakmasıdır. Ekonomik koşulların ve sınıf bilinci oluşumunun  göz ardı edilmesidir.

Siyasi eylemde ise kendiliğindencilik olarak yer  bulur.   Yaydığı ise  karamsarlık ve güvensizliktir. Ortaya çıkan yeni  olgu ve olayların gözetilmesi değildir, aksine, öze ilişkin değiştirilemez özelliklerin gözardı edilmesidir.

Sık sık bir ütopya söyleminin  arkasına saklanır.  Sosyalizme geçiş sürecinde, Komünizmin aleyhinde yorumları da getirir. Kapitalizmin de geri geldiğini de  ileri sürer. Onun politikasına yardımcı olan fırsatçı bir  stratejiye dönüşür.

Emek hareketini de zaafa uğratarak durdurmak  onun esas işlevidir. Politik etkeni de tek etken olarak görür. Ve sadece iktidar olarak değerlendirir. Bu nedenle geriye dönüşe direnen unsurları hiç dikkate almaz.

Üçünçü yolu programlaştırmak revizyonizme  yol açar.  Bununla birlikte faşizmin radikal ve totaliter yönlerini yumuşatarak, Faşizmin milliyetçilik,otoriterlik ve militarizm gibi temel  ilkelerini kabul ederek, ancak bunları daha ılımlı bir şekilde uygulama da savunulur.

Yapılan  muhalefette  de sistem içidir ;aksine sistem karşıtı da değildir. Doğru bilgilere ulaşma çabası da revizyonizme karşı mücadeledir.  Ne yapacağını bilmeyi, yürüyeceği yolu çizmeyi,engelleri kestirmekte gereklidir.

Teoriyi pratikten ayırmayı da getirir. Lenin’in “devrimci teori olmadan devrimci pratik olmaz” sözünü akıllara   getirir  ve ideolojik mücadelenin gerekliliği de önem kazanır.