Yine biraz eskileri düşünelim ve bu hale nasıl geldiğimizi düşünelim... İşte bir zamlar bir savaş meydanında; Atatürk Komuta etiği askerlerinin başında dururken askerlerine ve savaşan halkını ne kadar sevdiğini ve önem verdiğini her zaman göstermiştir. Evet, bir savaş sonrası bir sivil olarak orada çarpışan ve şehit ve gazileri toplamaya uğraşan yaşlı bir kişi koşarak Mustafa Kemal’in yanına gelir… Gülerek, - "paşam, paşam çok az şehidimiz var şükürler olsun" demiştir... Atatürk'ün gözleri dolarak dönüp o yaşlı Tüfeği zor tutan ve de yaralı bacağı ile yanın koşan yaşlı adama dönerek… Mustafa Kemal’in gözleri yaş ile dolu, dolu bakar... Atatürk bir süre sonra şöyle bir sözü söylemiştir… - "Dede, hiç bir mazeret hiç bir koşulda başarının yerini tutamaz, şehit vermek veya vermemek de başarı sayılmaz" demiştir... Şimdi manşette yayılan bakalım ve düşünelim. Fazla değil son 17 yılda nere değdik nerelere geldik? "Tunceli'de çatışma: 3 PKK'lı öldürüldü, 1 asker yaralı" manşeti ile birlikte haber özeti olarak şu ifadeler kullanılıyor: "Tunceli'nin Pülümür ilçesi kırsalında gerçekleştirilen operasyon sırasında çıkan çatışmada 1 uzman çavuş yaralandı; 3 PKK'lı terörist öldürüldü." Bu İnsan evladı önceden dediği gibi oluşumdaki payını “Allah affetsin” diye kamufle eden bir kişilik olarak şimdi şehit ve gazilerimizin ardından politika üretiyor. Haber verirken bundan bahsetmem, sizce bu çelişki değilse nedir?