Toplumunun, reel de kendisine karşı, toplumsallığı tahrip etmek üzerine geliştiğini uzun zamandır deyimliyorum. Toplumsal bağlar zayıflaştıkça, bireylerin üstesinden gelmeleri gereken sorunlar da artacaktır. Örneğin ; Bazı popüler şarkıcıların şarkı sözlerinde ki gibi sıklıkla “Ne istersen o olabilirsin, yeter ki kafanı çalıştır ve iste” minvalinde sözlerle yanılsamalı bir özgürlük hissi ve boş bir bireysellik boca ediliyor. Bu hileli bir durum olacaktır. Çünkü insanların gerçek potansiyellerini tahrif edip toplumun ve kurumların eğitim başta olmak üzere kendi yükümlülüklerini yerine getirmeyip her şey sanki o kişinin arzusu isteği ve yeteneğiyle ilişkiliymiş gibi bir hava yaratacaktır. şöyle 2.ci örnek verecek olursam Sınavında iyi derece alan , eğitim imkanı kısıtlı çoban genç ile bu algı güçlendirilir, istisnalar kaideyi bozmaz herşey normalleşir..
Bir kişi başarılı olamadıysa bu onun suçudur algısı!..
İlla formel bir biçimde de olmaz, biçimlendirilmiş gündelik hayata kapılmak bile bir tür beyin yıkama hafıza kaybına etkisine neden olur, birey neyi neden yaptığını anlamaz silinip gider kışkırtılan fakat tatmin edilemeyen arzuların çatışması içinde kalacaktır.