Hiçbir iler tutar tarafı olmayan, reel sınai ve tarımsal üretim sorunlarını, teknolojik-bilimsel gelişme gereksinimini es geçen,  ölçek ekonomileri ile hiç olmazsa  seçilmiş ürünlerde dünya çapında rekabet sağlayacak markalar yaratmayı düşünmeyen, mevcut hukuki-siyasi ortamda doğrudan yabancı yatırımları özendiremeyen, sadece para politikalarına dayanarak Londra piyasalarına saygılarını sunan,  ücretlerin ise enflasyona göre değil da programda belirtilen beklenti ve "temennilere" göre ayarlanacağını vurgulayan bu OVP-Orta Vadeli Temenniler Programı ne işe yarayacağını bilen varsa beri gelsin...

 

Arş-ı alaya varan yolsuzlukları, milyonlarca liralık vergi af ve muafiyetlerini duymayan mı kaldı ?

 

 

Beşibiryerdelere malum köprüler, yollardan geçirilerek transfer edilen milyonlarca doları bilmeyen mi kaldı?

 

Yanan, yakılan ormanların imara açılıp malum gruplara milyarlarca liralık arazi rantı yaratıldığını sağır sultan bile duymadı mı?

 

 Büyük ölçüde yerli ve yabancı sermayenin kar maksimizasyonuna(karlarını ençoklaştırmasına) terk madenlerimizin emekçileri yutan canavarlar haline dönüşmüş olduğunu görmeyen var mı?  

  

Alıp başını giden işsizlik, özellikle eğitimli genç işsizliği sonucu geleceğini yurtdışılarında aramaktan başka çare bulamayan yüzbinlerce nitelikli gencimize içimiz sızlamıyor mu?

 

Gelir dağılımında adalet çökmüş, milyonlarca emekçiyi ilgilendiren asgari ücret açlık giderek sefalet düzeyinin altına düşmüşken...

 

Yargı ve eğitim başta olmak üzere tüm Cumhuriyet kurumlarının çökmekte olduğunu gözlerimiz yaşararak izlemiyor muyuz?

 

On binlerce esnaf kepenk indirip, dükkân kapatırken bunca güvensizlik ve istikrarsızlığın yerli ve yabancı sermayeyi "kaçan kaçana" duruma getirdiğini görmemek mümkün mü?

 

Ve nihayet bir zamanlar "Dünyada kendi kendine yeten ülkeden" biri olan Türkiye'de tarımın, bir avuç ithalat oligarşisine kurban edilerek çökertildiğini millet ve bizzat çiftçi kızgınlıkla izlemiyor mu?   

 

 

Honda zaten çıkmıştı Türkiye'den...

 

Alman devi THYSSENKRUPP da Türkiye’den çekildi. Gebze’deki dev tesisi kapattı..

 

Son dönemde yeniden yapılanma ve odaklanma stratejisine giren Thyssenkrupp,  asansör üretimini 17,2 milyar Euro’ya satmıştı. Geçen yıl 5,5 milyar Euro zarar bildiren Thyssenkrupp, şimdi de bir başka önemli kolu olan paslanmaz çelik ürünleri alanından çıktı.

28 milyar avroluk cirosu ve 103 bin çalışanıyla dünyanın en büyük şirketlerinden biri olan Alman sanayi devi Thyssenkrupp Türkiye’den tamamen çekilme sürecini tamamlıyor.

 

Volkswagen Ülkemize kuracağı fabrikasını Romanya'da kurdu. Romanya'da asgari ücret 466 avro, Türkiye'de 445 avro. Buna rağmen oraya açtılar. Riskin azlığı, demokrasi ve hukuk devleti olmak meselesi de var... Demokrasi indeksinde Romanya 62. biz 104. sıradayız.

 

Yerli sermayenin yurtdışına kaynak transferinin 300 milyar doları aştığı ileri sürülüyor... (Sözcü Gazetesi, Başak Kaya, 24.07. 2021)

 

 

 

Koronalı günler bütün dünyaya başına vura vura nihayet şunu öğretti: Neo liberal paradigma özellikle "gelişmekte olan ülkeler" için başta sağlık sektörü olmak üzere tüm ekonomide artık yaraya merhem olamıyor; tam tersine yarayı kangrene çeviriyor, "kumarhane kapitalizmine" dönüşüyor …

 

Bu nedenle, bir türlü sonlandırılamayan derin küresel kriz koronalı günleri de heybesine doldurup sırtlanarak özellikle gelişmekte olan ülkeler üzerine yüklenerek sürüp gidiyor. Gittikçe de finansal niteliğini de muhafaza ederek reel (sınai ve tarımsal üretim) kesim üzerinde 10 yıllık bir döneme yayılacağı söyleniyor...

 

Tüm bunlara uluslar ilişkilerdeki "değerli yalnızlık", Ortadoğu savaşları, sığınmacılar sorunu, tuz biber ekip, işi içinden çıkılmaz duruma getiriyor.

 

Krizin, yarattığı ve de yaratacağı ekonomik/ mali ve şiddetli sosyal çalkantılarla bir hayli uzayabileceği söyleniyor…

 

Uluslar ötesi finans piyasalarında ise uluslararası mali kuruluşların zafiyetinin artması, yatırımcıların ve “hedge” fonların risk algılamalarında meydana gelen hızlı değişimler, zaman zaman küresel çıkarlara uygun düşmeyen siyasi tavırları gelişmekte olan ülkelerin, hayati önemdeki dış finansman ihtiyaçlarının karşılanmasını hem güçleştirmekte hem de ekonomik, sosyal ve politik alanlardaki maliyetini yükseltmekte…

 

Kriz, zaten işsizlik, yoksulluk, yolsuzluk, kayıt dışılığa ve yasaklarla yaşamaya alıştırılmış olan gelişmekte (Yıllardır yükselmekte, gelişmekteler!...) olan ülke halklarını, onların refah düzeyinden çok uzakta oldukları ve sosyopolitik bilinç düzeyi daha düşük olduğu için gelişmiş ülke halkları kadar derinden etkileyip, sarsıyor... Ancak, bir yandan aile ve akrabalık sosyoloji ve ekonomileri çerçevesinde yaralar sarılmaya çalışılırken, öte yandan sosyal, fiziki stoklar, ülkelerin doğal ve yıllarca halklarının büyük özverileriyle edinilmiş varlıklar hızla tüketilerek ve ekonomik tercihler artık hukuk da işlemediğinden keyfi ve çıkarcı kararlarla, lehlerine işletilerek yeni, reel üretimden uzak "özellikle rant ve beton sever" yandaş oligarşiler yaratılıyor…

 

Ve de bu vahşi gidişata dur denilemezse, senaryo “cehalet içinde yoksulluk” diz boyu hale getirilerek, küçük yemlemelerle beslenmekle yetinen geniş toplumsal kesimler yaratılarak senaryo toplumsal çöküşle sonlanmaya hızla gidiyor…

 

Bu ülkelerin, köktenci ve bütüncül önlemler almazlarsa, geçmişte yaşananlara göre daha acı günler yaşamaları, yoksullaşmaları kaçınılmazlaşıyor…

 

İşte, bu nedenlerle, altın ve dövizin şaha kalkışının zorla frenlendiği bu ortamda Türkiye, sonu getirilemeyen “21nci Yüzyıl Krizine” karşı geliştirebileceği özgün bir modeli oluşturmak ve zaman alacak olmakla birlikte süratle, açıkça ve içtenlikle yaşama geçirmek zorunda…